Urre-txorta eta urre-haria salgai

- Zuek urria zelan saltzen zenduen? Ze luzera zekan harixak?
- Harixak? Jeneralian txortia, “madejia” esaten zan. Txortia, gramo bat ingurukua, gramo bat. Ta txapia izaten zan, ba, eurak esaten eben. Batzuk esaten eben 30 zentimetro; beste batzuk, igual, ba, 10 gramo. Gramoka. Batzuk eskatzen eben gramo bat, beste batzuk 10. Segun.
- Eta beti holan…?
- Harixa, madejia, txortia. Ta eurak gero soltatzen eben, ta jeneralian batzen eben, orduan, harixa, karretia —egurrezko karretia, harixa, izaten zan— ta hantxe batzen eben eurak. Karretia ipini han ultzeren baten-edo sartuta, ta hantxe “tik-tik”, harixa. Holaxek eitten eben.
- Zuek luziena ze etaratzen zenduen?
- Harixa?
- Nahi beste?
- Bai, porke karrete haundixak zian, ta igual eukitzen eben... 400 bat gramoko karretiak-edo izaten zian. Apurtu be eitten zan sarrittan, e? Hain mehia, “tik”, ikutua bakarrik bihar eban, “tak” apurtzen zan. Geuk saldu gramo bat ingurukuak, madejak. Gramo bat inguruko madejak. Bai gorrixa ta bai berdia.
- Lan fiña zan zuena?
- Bai. Bistia be bihar! Porke han hileretan sartzeko... Lehelengo zorroztu puntia harixari, ta “tak” sartu hileran, eta pinziakin tiratu eta etara. Baiña 7 zentesimako harixan... Eta trefiladoran. Trefiladorak be txiki-txikixak. Danian trefiladora haundixak eguazen, danak haundixak. Ta Italian-eta ikusitta, danak haundixak. Ta batek ein eskun, trefiladoria ein eskun, enkarguz, Galdakaoko batek, gure lagun batek. Trefilaziñuan eitten eban biharra, ta “ya os haré yo una máquina”.