Lehenengo soldata "Aramberri Hermanos" lantegian

Anaia eta ni, neskia. Giñazen bi. Aittak eta amak esaten eben, ba, biharrera neskia, zela? baina ni aspertu ein nintzan eta esan netsan: “edo taillarrera edo ofiziñara, baina nik biharrera juatia nahi dot. Aspertu eitten naiz bestela”. Orduan ba, premiñia eguan eta danok biharrera juan bihar. Eta zelan lagunak ziran Aranberritarrak, ba zera, nere aitta juan zan haraxe eta bialtzeko. Ta hala juan nintzan haraxe. Hantxe ein nittuan bost urte, Aranberri Hermanos-en. Aguirre y Aranzabal?, ba aldamenian, halan, altu bat. Han eitten ziran eskopetak eta gero, eitten eben “una llave, que hacía esto, de vanadio. Y solían vender a no sé qué… de herramientas”. Horrek eitten ziran “con tubo hexagonal” eta eukien “muchas estrías”, neurri desberdinetan. Aranberrin, ba ondo. Harek nahi izaten eben “que no les cogiesen por ricos”, ez dakizu? beti neurri baten, hala, ez eben nahi agertzerik… holan. Horrek ziran, bueno Kristobal zan ixa itsua, baina jefiak ziran Simon ta Gregorio. Gero Eduardo zan, ba gaztiena, ta gaiñera hari pasau jakon, jausi ein zan hortxe “Carretera de Elgetan” eta ixa kojo geldittu zan. Han ibiltzen zan, ba eskopetak garbittu, ta enfin, holakuak eitten. Eskopetak ez zittuen asko eitten baina horrek llabiak, danak saltzen ziran. Gregorio ta neu ofizinan. Kontabilidadia neuk ez, azkenian jarri nintzan eitten zeoze baina ostian, ba gauza guztiak eruan, nominak, deklaraziñua, paguak ein bihar ziran, trimestrian, ta hau ta bestia, “Caja de Ahorros”-en pagatzen ziran… horretxek gauza guztiak nik eitten nittuan. Eta gero agertu zan “En septiembre del 46, creo que fue” ein bihar zan hilero-hilero, toda la lista de obreros, ze irabazi eban… ta gero Caja de Ahorrosera eruan. Horrek danak be, inpuesto, fakturak… eta horrek danak nik eitten nittuen. Ta gero, eskopetiakin, juan bihar izaten zan kuartelera permisuak eta firmatzera. Rekadistak eruaten zittuan baina nik papelak eitten neban.